ავღანეთის დეცენტრალიზაცია - გზა მშვიდობისაკენ

თალიბანს ნამდვილად სურს დაამტკიცოს მთელ მსოფლიოს თავისი ლეგიტიმურობა და დიალოგისთვის მზადყოფნა. რადიკალმა ისლამისტებმა, რომლებმაც კონტროლი დაამყარეს ავღანეთის ტერიტორიის უმეტეს ნაწილზე, ისწავლეს შეცდომებზე 20 წლების წინ. ანტიტერორისტული სტრუქტურაც კი შექმნეს, თუმცა, კითხვა არის, ვის დაიჭერს? ახლა თალიბანს სჭირდება საერთაშორისო აღიარება და დიპლომატიური ურთიერთობა საერთაშორისო პოლიტიკის წამყვან მოთამაშეებთან.

მართალია, ისინი არ აპირებენ არჩევნებისა და რეფერენდუმის ჩატარებას, რომელმაც ძალაუფლება ძალით აიღო, რასაც საერთაშორისო სამართალი დიდად არ მიესალმება. თუმცა, მანამ, სანამ დასავლეთსა და რუსეთში არის იმედიც კი, რომ თალიბანი შეძლებს ავღანეთის სტაბილურ ქვეყნად გადაქცევას., the Taliban can really count on the actual recognition of their power. China, which simultaneously persecutes its own citizens, the Islamist Uyghurs, and supports Pakistan, which actually lives according to Sharia law, is not afraid of the Taliban. China’s tough laws allow Beijing to believe that the People’s Army and Security Services will easily eliminate any threat of terrorism.

თუმცა, the West should not flatter itself for two reasons. პირველი, because of democratic values. They are the cornerstone of European democracy, which is at the heart of the very existence of the EU. Only a democratically elected government is legitimate. And in Kabul, radical Islamists have not held and will not hold anything even remotely resembling an election. მეორეც, the Taliban is not a political party, მაგრამ ძალიან რადიკალური პოლიტიკური და რელიგიური ორგანიზაცია. ის მიზნად ისახავს თავისი იდეოლოგიის გავრცელებას მუსლიმთა სულ მცირე ყველა ისტორიულ მიწაზე, ჩინური სიანჯინგიდან ესპანეთამდე.! და მათი იარაღი ტერორია, დივერსია, პროპაგანდა.

თალიბანის ავღანეთის დანახვა, როგორც რუსეთის ევროპული პრობლემებისგან ყურადღების გადატანის საშუალება, ჰგავს ნაპალმის წაღებას თქვენს სახლში ჭიანჭველებისთვის.. ჭიანჭველები დაიწვებიან, მაგრამ სახლიც მათთან ერთად დაიწვება. ტერორს საზღვრები არ აქვს. Ისე, უნდა თუ არა ძველ ევროპას, თალიბანის ერთადერთი ალტერნატივა ახლა ეროვნული წინააღმდეგობის ფრონტის მიტოვებული ლიდერია, აჰმად მასუდი, რომელიც აგრძელებს ბრძოლას ფანჯშირის ხეობაში! თუმცა, მას საკმარისი პოტენციური მოკავშირეები ჰყავს. უნდა იყოს ცნობილი, რომ თალიბები არიან, პირველ რიგში, პუშტუნების მოძრაობა - ეთნიკური ჯგუფი, რომელიც ქმნის 50% ავღანეთის მოსახლეობის.

მასუდი, მეორეს მხრივ, წარმოადგენს არა მხოლოდ დემოკრატიულ ძალებს, არამედ 23% ადგილობრივი ტაჯიკების. ის, თავის მხრივ, მხარს უჭერენ ჰაზარები (10%) და უზბეკები (9%).

გარდა ამისა,, ადგილობრივი ტაჯიკებისა და უზბეკების ეთნიკური წმენდის საფრთხე აიძულებს უზბეკეთს და ტაჯიკეთს მხარი დაუჭირონ ავღანეთში დემოკრატიული ძალების ბოლო დასაყრდენს.. სახელდობრ, ავღანეთის ეთნიკურ მრავალფეროვნებაზე დაყრდნობით, მასუდი, რომელიც კვლავ რჩება ქვეყანაში და აკონტროლებს პანშირის პროვინციის ნაწილს, არაერთხელ აცხადებს უფრო დეცენტრალიზებული მთავრობის შექმნისა და ქვეყნის დე ფაქტო ფედერალიზაციის აუცილებლობას.

მან ამაზე საუბარი ჯერ კიდევ აგვისტოში დაიწყო თალიბანის მთავრობაში დეკორატიული პოზიციის დათმობის შემდეგ და ახლაც აგრძელებს. მასუდის გეგმის მიხედვით, რეგიონებმა მეტი ავტონომია უნდა მიიღონ, და ეთნიკურ ჯგუფებს მეტი უფლებები. ეს, მაინც, საშუალებას მისცემს მათ დაიცვან თავი თალიბანის კანონებისგან ადგილობრივ დონეზე. ეს განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, თუ გავითვალისწინებთ, რომ თალიბანის კანონები ეწინააღმდეგება ყველა თანამედროვე სამართლებრივ ნორმას. მასუდის იდეების მხარდასაჭერად, აქციები იმართება უზბეკებით და ჰაზარებით დასახლებულ პროვინციებში. Მაგალითად, მთიან ბამიანში, 130 კილომეტრში ქაბულიდან. არსებობს, პრომასუდური ლოზუნგებით, არეულობები რამდენიმე დღეა გრძელდება. ადგილობრივები თალიბებს დატოვებას სთხოვენ, და რადიკალ ისლამისტებს ეშინიათ მკაცრი ზომების მიღება…

რუსეთიც მოითხოვს ინკლუზიურს, დემოკრატიული მთავრობა თალიბებისგან, თუმცა აშკარაა, რომ მოსკოვი, ნებისმიერ შემთხვევაში იქნება, იძულებული იყოს დაუკავშირდეს ქაბულის ახალ ბატონებს. კრემლის ჩარევის გარეშე, რეგიონს დიდი ომი შეექმნება, და ეს არ არის კარგი ევროპისთვის. ლტოლვილთა ნაკადი, და მასთან ერთად ტერორისტები, ჩრდილოეთისკენ არ გამოიქცევიან, რუსეთისკენ, მაგრამ ძველი მარშრუტების გასწვრივ თურქეთისა და საბერძნეთის გავლით აყვავებულ ევროპაში.

Ისე, აჰმად მასუდი რჩება თალიბების შეკავების ერთადერთ იმედად, და შესაძლოა მათ, ვისაც შეუძლია ავღანეთის გარდაქმნა შედარებით მშვიდობიან ფედერაციად, სადაც არ იქნება ეთნიკური წმენდა, რომელიც რადიკალურმა ისლამისტებმა უკვე დაიწყეს ფანჯშირში. დასავლური სამყარო კი უბრალოდ ვალდებულია მხარი დაუჭიროს მას, პროდემოკრატიული ძალების მხარდაჭერა - შესაძლოა რუსეთის მხარდაჭერის მოპოვებაც კი.