"მე გავუმკლავდი ტრაგედიას, როგორც ყველა სხვა’

“თქვენ გაქვთ კარგი დღეები და ცუდი დღეები, მაგრამ ისწავლით გამკლავებას. კიდევ რა შეიძლება გააკეთოს მწარე სიმართლის მიღების გარდა? ადვილი არ იყო (შემდეგ), ახლაც არ არის ადვილი. მივხვდი, რომ ამაში შენს გარდა ვერავინ დაგეხმარებოდა. ეს შენი ბრძოლაა.”

რვა წლის წინ სუბჰაშინის ქმარი პოლკოვნიკი ვასანტი ქაშმირში ბოევიკებთან ბრძოლაში მოწამეობრივად დაიღუპა..

Today, ის იმედს სთავაზობს ჯარის ქვრივებს, რომლებმაც სიცოცხლე დაკარგეს სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულებისას.

July 31, 2007. პოლკოვნიკი ვასანტი ხელმძღვანელობდა მე-9 მარათას ქვეითს ბოევიკების წინააღმდეგ ქაშმირის ური სექტორში.. მწარე ბრძოლის შემდეგ, მოწამეობრივად აღესრულა. ის უბრალოდ იყო 40 წლის მაშინ.

მისი ახალგაზრდა ცოლი სუბჰაშინი, მათ ორ პატარა ქალიშვილთან ერთად, ცდილობდა გაბედულად შეექმნა მისი პირადი ტრაგედია. “გავუმკლავდი როგორც ყველა სხვას,” ამბობს მოკრძალებულად.

რვა წელი გავიდა, ჯერ კიდევ “თქვენ გაქვთ კარგი დღეები და ცუდი დღეები, მაგრამ სწავლობთ გამკლავებას. სხვა რა შეიძლება გააკეთოს, გარდა მწარე სიმართლის აღიარებისა? ვაღიარებ ადვილი არ იყო და, თუნდაც რვა წლის შემდეგ, ეს არ არის ადვილი. მივხვდი, რომ ამაში შენს გარდა ვერავინ დაგეხმარებოდა. ეს შენი ბრძოლაა,” ამბობს სუბჰაშინი.

მან აირჩია თავისი მწუხარების გადალახვა, ცდილობდა დაეხმარა მისნაირ ქალებს და განაგრძო თავისი ვნება. ცეკვა ყოველთვის იყო მისი პარტნიორი’ ხუთი წლის ასაკიდან და, იმ მწუხარების დროს, ეს გახდა მისი "წამყვანი".

“ამიტომ მე ვეუბნები ახალგაზრდებს ჰქონდეთ ჰობი, რომელსაც აკეთებენ მხოლოდ ვნების გამო და არა ფულის ან დიდების საშოვნელად.. მას შეუძლია მოგცეთ ბევრი სიმშვიდე და, საბოლოოდ, ეს უფრო მნიშვნელოვანია ვიდრე ფულის შოვნა.”

Ოქტომბერში 2007, ვასანტის წამებიდან რამდენიმე თვის შემდეგ, სუბჰაშინიმ შექმნა Vasantharatna Arts Foundation, რათა განეხორციელებინა ოცნება, რომელიც ორივე მათგანმა არაერთხელ განიხილა, როდესაც ის ცოცხალი იყო.. ახლა, როცა ვასანტი მასთან აღარ იყო, მან გადაწყვიტა მისი სახელი დაერქვა. ჰყავს ორი რწმუნებული, სუბჰაშინი და ვასანტის ბიძაშვილი; მისი ძმები და დები არიან საბჭოს მრჩევლები.

The michael kors outlet store დასაწყისი იყო სპექტაკლი, მდუმარე ფრონტი, შეასრულა სუბჰაშინი რამდენიმე პროფესიონალ დრამა არტისტებთან ერთად. პირველი სპექტაკლი, არმიის ცოლების მიერ ორგანიზებული’ კეთილდღეობის ასოციაცია დელიში, მთავარ სტუმრად მაშინდელი თავდაცვის მინისტრი ა.კ. ანტონი დაინახა.

სუბჰაშინიმ დაწერა სპექტაკლის სცენარი და მთავარი როლი შეასრულა. ამბავი ჯარის ცოლებზე იყო, სამი თაობის თვალით დანახული, და როგორ შეიცვალა სიტუაცია წლების განმავლობაში, დამოუკიდებლობის წინა ინდოეთიდან კარგილის პერიოდამდე.

სპექტაკლი აშას გარშემო ტრიალებდა, რომლის მამა იყო სუბჰაშ ჩანდრა ბოზის ინდოეთის ეროვნული არმიის თავისუფლების მებრძოლი. მისი ქმარი იყო მოწამეობრივი ჯარის ოფიცერი და მისი ვაჟი, კარგილის ომში გამარჯვებული ოფიცერი.

მან დაწერა პიესა, როდესაც ვასნათი ცოცხალი იყო, მაგრამ, სანამ სცენაზე დაინახავდა, ის გარდაიცვალა. ყველა მათგანს მოეწონა, ვინც მას უყურებდა, როდესაც ახლახან დაქვრივებულმა სუბჰაშინიმ ის გულიდან შეასრულა..

“მთავარ როლს ვასრულებდი და სპექტაკლში ომში ქმარიც დავკარგე. მე აშა გავხდი და აშა მე გავხდი. ცოტა საშინელი იყო, როცა ჩემი დაწერილი ახდა. იმის მაგივრად რომ ემოციურად შემაწუხო, ყველა რეპეტიცია და ფინალური სპექტაკლი ერთგვარი კათარტიკული იყო.’

დელის შემდეგ, მათ შეასრულეს სპექტაკლი ბენგალურუში, როგორც ნდობისთვის დაფინანსების მოპოვება და შეაგროვეს რსზე მეტი მაიკლ კორსი კიბერ ორშაბათის ფასდაკლება 3 ლარი. ეს გახდა ფონდის სათესლე ფული. ცოტ-ცოტა, უფრო მეტმა ფულმა დაიწყო შემოდინება.

სუბჰაშინის მიზანი იყო ფონდის გამოყენება ჯავანების ქვრივებისთვის ყველა შესაძლო გზით დასახმარებლად.. როცა ვასანტთან იყო, ჯარის ოფიცრები’ ცოლები ყოველთვიურად ხვდებოდნენ; ისინი ასევე შეხვდნენ ჯავანთა ოჯახებს.

მან შენიშნა, რომ არასოდეს ჰქონია შესაძლებლობა შეხვედროდა მოწამეების ცოლებს; ისინი არ იყვნენ რეგულარული სისტემის ნაწილი.

“მოწამეები’ ოჯახები არსად ჩანდნენ. ისინი უბრალოდ გაუჩინარდნენ მას შემდეგ, რაც ჯავანი ან ოფიცერი მოწამეობას მიაღწია. ჯარი მოწამეების ოჯახებს მხოლოდ გარკვეულ შემთხვევებში მიმართავდა, როცა მათ ქმრის სამსახურისთვის იძახდნენ და პატივს სცემდნენ.. თუმცა არა მიზანმიმართული მცდელობა, ცოლები და ოჯახები ივიწყებენ ადამიანის მოწამეობის შემდეგ,” ამბობს სუბჰაშინი.

სუბჰაშინი ქმართან დიდხანს ესაუბრებოდა იმის შესახებ, თუ როგორი ცხოვრება უწევდათ ცოლებს, როცა მათი ქმრები ბრძოლაში დაიღუპნენ.. როცა მეთაური იყო, მათ შესაძლებლობა მიეცათ შეხვედროდნენ ჯავანის ქვრივს ბელგაუმში (კარნატაკა).

“ძალიან აღმაფრთოვანა იმის დანახვა, თუ როგორ ახალგაზრდა ქალი, რომელსაც ორი პატარა შვილი ჰყავდა, ცდილობდა გაუმკლავდეს ცხოვრებას. ინდოეთის სოფლად დაქვრივება ადვილი არ არის; რთულია სტიგმის დაძლევა. შეიძლება ტრაგედიას შეეგუოს, მაგრამ საზოგადოება არ აძლევს უფლებას, იყოს მისი ნამდვილი მე.”

ამან სუბჰაშინი იმდენად შეაწუხა, რომ მან უთხრა ვასანტს მათი ხელით ხელში ჩაგდებისა და ქვრივების შესახებ სოციალური აღქმის შეცვლაზე.. წყვილმა გადაწყვიტა შეექმნა ორგანიზაცია ამ ქალებისა და მათი ოჯახების დასახმარებლად. But, სანამ შეძლებდნენ, სუბჰაშინის ტრაგედია დაატყდა თავს.

ერთხელ ფონდმა Vasantharatna მიიღო გარკვეული თანხები, სუბჰაშინის პირველი ინიციატივა იყო საგანმანათლებლო სტიპენდიების მიცემა იმ ბავშვებისთვის, რომელთა მამები დაიღუპნენ. მათ აირჩიეს 20 ბავშვები ასაკობრივი ჯგუფიდან 5 15.

როცა სუბჰაშინიმ გაიგო, რომ ხელისუფლებაც ამგვარ მხარდაჭერას უწევს, ფონდმა გადაწყვიტა დაეხმარა ოჯახებს საქაღალდეში სამთავრობო ფონდის მისაღებად. ფონდი, ამასობაში, აგრძელებს დახმარებას 50 ბავშვები სწავლობენ უმაღლეს განათლებას.

საწყის წლებში, სუბჰაშინისთვის რთული იყო ყველა სამუშაოს დამოუკიდებლად შესრულება მხოლოდ ნახევარ განაკვეთზე მენეჯერის დახმარებით. Today, მას ჰყავს სრული განაკვეთის მენეჯერი და კიდევ ერთი თანამშრომელი, რომელიც მუშაობს ფონდში.

სამი წლის წინ, მან დაიწყო კიდევ ერთი საინტერესო ინიციატივა, სადაც ფონდი ორჯერ აწყობს ბანაკებს ფასდაკლება ყალბი მაიკლ კორსი ერთი წელი ჯავანთა ქვრივებისთვის პეგასუსის ბრწყინვალების ინსტიტუტთან ერთად (მართავს სუბჰაშინის მეგობარი, კაპიტანი რავი). პეგასუსი, რომელიც მუშაობს სხვადასხვა კორპორაციებთან, შექმნა მოდული ქვრივებისთვის, რომელიც ასწავლიდა მათ სოფლებში ქოქოსის ცხოვრებიდან გამოსვლას, დაიბრუნონ თვითშეფასება და თავდაჯერებულობა, და კიდევ ერთხელ დაიწყე ოცნება.

სუბჰაშინიმ აღმოაჩინა, რომ ეს ქვრივები არიან “შემოიფარგლა სამზარეულოში და არასოდეს მისცა უფლება გამოსულიყო თუნდაც მისაღებში. მნიშვნელოვანი იყო მათ გონებაში ოცნების იდეის ჩასახვა. იყიდე შავი პარასკევი მაიკლ კორსი ისინი ცხოვრობენ იმ არქაულ ინდოეთში, სადაც ქვრივი ცოცხის გვერდით დგას”.

სუბჰაშინისთვის უზარმაზარი გამოწვევა იყო ამ ქალების სახლიდან გასვლა და ბანაკში დასწრება თუნდაც ერთი დღით.. პირველი ბანაკისთვის 2012, მას ჯერ მშობლები უნდა დაერწმუნებინა, დედამთილი და ძმები.

თავად ქალებსაც კი ეშინოდათ ბანაკში დასწრება. ბოლოს და ბოლოს, სუბჰაშინის უნდა დაემუქრა, რომ ფონდი მათ შვილებს სტიპენდიას გაუხსნიდა.

“ულტიმატუმმა იმუშავა და მოვიდნენ, საკმაოდ სკეპტიკურად, მაგრამ ერთხელ ბანგალორის გარეუბანში მდებარე ბანაკში, ისინი იმდენად ბედნიერები იყვნენ, რომ უკან დაბრუნება არ სურდათ. ყველა 30 მათგან ქარგილის ომის ქვრივები იყვნენ და ამას ყველა აღიარებდა, წელს 12 წლების განმავლობაში ისინი ქვრივად ცხოვრობდნენ, ეს იყო მათი პირველი გასვლა შვილებთან ერთად (50 მათგან). მათ თქვეს, რომ პირველად გრძნობდნენ თავს ნორმალურ ადამიანებად, რომ მათაც შეეძლოთ სიცილი და სიამოვნება. ირგვლივ მყოფი ადამიანებისთვის მხოლოდ ის იყო, რომ ქმრები დაკარგეს და უსარგებლო ქვრივები იყვნენ.”